Restaurant Sel Gris in Duinbergen

Dit is een post uit 2009 (foto uit 2019) die op mijn oude blog verscheen en die ik als herinnering bewaar omdat het uit onze datingperiode komt. Ik was pas gescheiden en had Guy, die een jeugdvriend was, weer ontmoet. We hebben toen enkele weekends aan zee doorgebracht en daar o.a. ontdekt dat we allebei graag eten en op restaurant gaan. 😉

Het was eeuwen geleden dat ik nog aan onze Belgische kust was geweest en toen ik een uitnodiging kreeg om een weekend in Knokke door te brengen aarzelde ik geen moment. Het was in de eerste plaats de bedoeling om even op adem te komen, lekker uit te waaien en voor de rest gewoon te genieten. Na een voormiddag shoppen en de ene kunstgalerij na de anderen binnengewandeld te zijn werd er geluncht in het zonnetje op het aanlokkelijke terras.

Garnaalkroketten en zo …

Een eenvoudig, maar smakelijk dagmenuutje met o.a. lekkere huisgemaakte garnaalkroketten, een correct glaasje wijn, prachtig weer en uiterst fijn gezelschap. Meer was er niet nodig om me in vakantiestemming te brengen. ’s Avonds aten we in ons appartement met zicht op zee, een zeer middelmatige afhaalmaaltijd van Lucy Chang. Hun veelbelovende menukaart met Aziatische specialiteiten (Thais, Maleisisch, Chinees, etc.) werd absoluut niet waargemaakt, bovendien waren ze één van onze voorgerechten vergeten mee te geven. Later die avond werd er in een gezellige loungebar genoten van een fijn gesprek en een Mojito Royale. Maar het hoogtepunt van het weekend was echter een etentje bij Sel Gris (1 ster Michelin) in Duinbergen (Knokke Heist).

Lekker correct

Na een flinke wandeling over de dijk kwamen we aan bij het redelijk onopvallende restaurant. Eenmaal binnen werden we aangenaam verrast door een mooi, rustgevend en strak interieur met achteraan een halfopen keuken achter een glazen wand. We kregen een uitstekend gedekt tafeltje toegewezen bij het raam, met zicht op zee. Bij een zeer lekker glas champagne van het huis Ayala (eigendom van Bollinger) kregen we een horentje met tartaar van zalm en sorbet van rode biet, fris en fijn. In het midden van de tafel werd een mooi uitgestald assortiment wachthapjes neergezet. Een eenvoudige lolly van meloen met parmaham, een hartelijke terrine van varkenswang en knolselderij, een praline van paling en sushi van tapioca en tonijn. De hapjes waren lekker, maar er was niets wat er voor mij uitsprong, Bovendien waren sommige dingen moeilijk te eten met de hand, vooral de praline van paling was niet stevig genoeg om vast te nemen. We kozen voor het dagelijks wisselende menu ‘Essentie en smaken’ en vonden 3 gangen wel voldoende als lunch. Aan de overkant van de tafel verscheen Ganzenlever ‘La vie en rose’, een mooi gepresenteerd bord met ganzenlever en Rabarberstructuren. Daarbij een Chenin Blanc Pentes des Coutis 2006 van Patrice Colin. Beiden werden enthousiast onthaald. De gerookte schelvis met ravioli, jonge prei, zoethout en kwartelei viel eveneens goed in de smaak. Het was een correct gerecht, de smaken zaten goed, maar het was geen wauw gerechtje. Ondanks het feit dat ik geen liefhebber van Griekse wijn ben, vond ik de Santorini 2008 van Sigalas wel lekker.

Vodka Red Bull

Na het voorgerecht werd ons een sorbet van red bull en rode vodka aangeboden. Op zich al een verrassend gegeven, maar het werd nog origineler toen we, alvorens het bolletje ijs op te eten, een zelfgemaakte spray van rode vruchten in onze monden gespoten kregen. Ik had er aanvankelijk een beetje moeite mee, dat iemand dat bij mij deed, maar we praten er nu nog steeds over, het heeft zijn beoogde effect dus niet gemist.

Als hoofdgerecht kreeg Guy haas van lam met kruidenkorst, wortel ‘Chermoula’ en een crème van kikkererwt en kerrie. Een perfect klaargemaakt stukje vlees in een uitgelezen, lichtjes oriëntaals gezelschap. De gekozen wijn was een Merlot 2007 van Villa Marija, uit Brda Slovenië. Ik genoot van een stukje rog, lentesalade met kapperappel en rösti van mergpompoen. In mijn glas een Duitse Riesling, Nahestein 2007 van Armin Diel. Als dessert koos ik voor het kaasassortiment en mijn gezelschap ging voor de twee zoete desserts, waarvan het eerste de show stal. Onder een rokende stolp verscheen een prachtig bordje met rode vruchtenijs en frambozen. Bij de koffie en thee zochten we enkele huisgemaakte zoete heerlijkheden uit het grote assortiment dat ons werd aangeboden.

De bediening in Sel Gris is zeer correct. Het menu wisselt dagelijks. De wijnkeuze was niet alledaags en daarom boeiend. Bij een bezoekje aan Knokke en omstreken zeker een aanrader.
(Guy heeft in juni 2021 alweer een tafeltje geboekt, want dan zijn we al 10 jaar getrouwd 😉 )

Laat je ons weten wanneer je een tip van Kook Leef Geniet geprobeerd hebt? We zijn reuze benieuwd wat jullie ervan vonden. Je kunt hier een reactie nalaten of doe het via Facebook of Instagram met de hashtag #kookleefgeniet of door ons te taggen.