Mijn blog op TVL
Ooit heb ik met mijn oude blog de lokale pers gehaald, dit is gewoon een leuke herinnering.
Ik heb niet de ambitie om een 2de Nigella Lawson (noch de looks), een BV of een BL (bekende Limburger) te worden, maar 2 weken geleden stond er bij de commentaren op mijn blog het volgende berichtje:
Hallo!
Jullie website en recepten zien er geweldig uit! Wij, bij TV-Limburg, hebben een dagelijks live-programma van 16-18 uur en iedere dag, is er ook een (hobby)kok die iets klaarmaakt in de studio, te gast. We zijn nog op zoek naar koks en zouden jullie graag een keertje uitnodigen. Hopelijk horen we iets van jullie!
Groetjes,
Joke, Studio TVL
Na enig geaarzel (ik sta nl. niet graag in de spotlights), heb ik voorzichtig gemaild dat ik dat wel leuk zou vinden (het is tenslotte maar lokale televisie, uitgezonden op een uur dat mijn vrienden en kennissen nog aan het werk zijn). Nog geen 5 minuten later (ze gaan immers live), kreeg ik al een berichtje terug. We spraken af dat ik over een week, bij hun in de studio iets zou klaarmaken.
Afgelopen woensdag was het zover. Met een klein hartje en een knoop in mijn maag vertrok ik richting televisiestudio. Na een vriendelijk onthaal werd ik uitgenodigd even te wachten in de regiekamer, een wand vol televisie- en computerschermen en een heleboel knopjes. Er hing een gemoedelijke, maar licht nerveuze sfeer. Bij zo’n live-programma kan er veel mis gaan en die gedachte maakte me alleen maar onrustiger. Het enige wat ik wist, was dat ik aan een tafel, een reeds voorbereid gerechtje zou klaarmaken (er is geen keuken in de studio).
Het was mijn beurt, ik nam plaats aan de tafel, links en rechts van mij een presentator. Er spookte 101 dingen door mijn hoofd; Wie gaat wat vragen? In welke camera moet ik kijken? Wanneer moet ik beginnen? Wat moet ik doen? Wat zal ik antwoorden? Geen prettig gevoel! Nadat ik de zenuwen de baas was en begrepen had wat van mij verwacht werd, kon ik weer rustig ademhalen. Ik presenteerde mijn gerechtjes (salade van rauwe asperges en tartaar van tomaat met asperges), gaf de nodige uitleg en probeerde in de juiste camera te kijken. De andere gasten en de mensen in de regiekamer apprecieerden mijn kookkunsten en verklaarden mij geslaagd voor het examen van studio TVL-kok.
Met een licht opgewonden gevoel reed ik weer naar huis, ik moest immers nog het resultaat van mijn televisiedebuut bekijken. Onzeker bekeek ik het begin van het opgenomen programma en … daar was ik! Héél vreemd om jezelf te zien en te horen. Dat ik in het begin zenuwachtig was, was duidelijk. Heen en weer wippend op mijn stoel, keek ik van de ene presentator naar de andere en af en toe in de verkeerde camera! Na een poosje zag ik er meer relaxed uit en het voornaamste is dat ik geen blunder heb begaan en dat ik geen domme dingen heb gezegd.
Gisteren was het weer zover, mijn tweede televisieoptreden. De zenuwen had ik thuis gelaten. Deze keer zat ik naast Lisa del Bo (ook een Limburgse), die kwam praten over het songfestival. Er werd mij gevraagd of ik het songfestival een beetje volg. Enigszins verbaasd dat mijn antwoord negatief was, stelden ze de vraag of ik Lisa del Bo wel kende. De opluchting was groot, toen dat wel het geval bleek te zijn. Mensen die regelmatig op mijn blog komen neuzen, zullen wel gemerkt hebben dat dit absoluut niet mijn soort muziek is. De andere gasten werden geïnterviewd en nu en dan kwam men eens kijken wat ik aan het bereiden was. In tegenstelling tot woensdag werd er nu weinig aandacht geschonken aan de manier van bereiden, maar mijn blog is rechtstreeks te zien geweest. Dus, ‘televisiekijkend Limburg’ heeft mijn blog even in beeld gezien!